Tenis w przedwojennej Łodzi zyskał na popularności dzięki kontaktom handlowym między łódzkimi a brytyjskimi fabrykantami, a także poprzez wymianę kadr pomiędzy Łodzią a Anglią. Pierwotnie sport ten był uprawiany głównie przez zamożnych mieszkańców Łodzi, jednak z czasem dołączyli do niego również pracownicy wyższego szczebla.
Stając się modną formą aktywności, tenis wymagał odpowiedniej przestrzeni, dlatego w różnych częściach miasta zaczęły powstawać publiczne korty. Niestety, dokładna data budowy kortu przy ul. Niciarnianej nie jest znana, jednak można przypuszczać, że miało to miejsce w latach 30. XX wieku, gdy utworzono Widzewskie Towarzystwo Sportowe “Podgórze” przy Fabryce Nici Ariadna.
W tym samym okresie, nieco dalej przy ul. Rokicińskiej, dynamicznie rozwijał się Klub Sportowy WiMA (założony w 1928 roku), działający przy zakładach Widzewskiej Manufaktury w ramach którego działała sekcja tenisowa.
Klub tenisowy “WiMA” skupiał się głównie na kształceniu młodzieży z rodzin robotniczych, a jego kierownikiem był Karol Piętka. Od 1935 roku klub organizował ogólnopolskie turnieje dla młodzieży i początkujących. Do najbardziej znanych postaci grających w klubie należał Władysław Skonecki.
W latach 1937 i 1939 klub zdobył tytuł okręgowego mistrza drużynowego Łodzi. Niestety, wybuch wojny przerwał jego dynamiczny rozwój. Po zmianie ustroju nowe władze patrzyły nieprzychylnie na tzw. burżuazyjne organizacje, do których zaliczano klub przy ulicy Rokicińskiej. Skutkiem takiej klasyfikacji było łatwe do przewidzenia wydarzenie: w 1949 roku WiMa zniknęła ze sportowej mapy Łodzi.
